آموزش دیدن

چند ماهی است که در یک دوره‌ی آموزشی ثبت‌نام کرده‌ام و در کلاس‌هایش شرکت می‌کنم. راستش را بخواهید؛ ارزش این قیمت گزاف را نداشت. حدود ۸ استاد دارد. هر کدام ۵ جلسه ۳ ساعته تدریس می‌کنند. یک دوره‌ی به اصطلاح جامع را ارائه می‌کنند اما کیفیت مطلوب را ندارد. مشکل دوره‌های جامع این است که فقط بخشی از آن کاربردی است. فقط از یک مدرس از ۴ مدرسی که تا به حال تدریس داشته‌اند، راضی بوده‌ام. اسم این موسسه را نمی‌آورم چون هنوز دوره تمام نشده و امید دارم روششان را عوض کنند. خوشحالم که کلاس‌هایشان را به کسی معرفی نکردم.

این مطلب را نوشتم چون می‌خواستم یادم نرود مربی بد چه ویژگی‌هایی دارد:

• کسی که منم منم می‌کند شبیه به طبل توخالیست. چیز خاصی برای ارائه ندارد، فقط می‌خواهد توانایی‌هایش را بزرگنمایی کند. درخت هرچه پربارتر سربه زیرتر.
• کسی که به دنبال ایجاد علاقه به درس در دانشجو نیست نمی‌تواند مدرس خوبی باشد. کسی که به درسی که می‌دهد عشق نمی‌ورزد نمی‌تواند جوش و خروشی را در شاگردانش ایجاد کند.
• کسی که بی‌برنامه کار می‌کند و سرفصل دقیقی از چیزهایی که می‌خواهد تدریس کند را ندارد؛ وقت شاگردانش را هدر می‌دهد.
• اگر کسی فقط دانش تئوری دارد و در عمل کار خاصی انجام نداده است نمی‌تواند دانشی مطابق بازارکار ارائه کند.
• در کلاس‌هایی که بیشتر از دو ساعت مهارت‌‌آموز را سر کلاس نگه می‌دارند بازدهی به شدت افت می‌کند.

به نظرم رمز موفقیت هر استاد خوبی در سه چیز خلاصه می‌شود:

۱- آموزش تکنیک ۲- تمرین دادن ۳- پیگیری