حرفه تولید محتوا

چند روز پیش در اینستاگرام، کلیپ طنزی درمورد سوالات مصاحبه‌های استخدامی دیدم. احتمالا خیلی از جوانان با آن همذات‌پنداری می‌کردند. بعضی از این سوالات واقعا بی‌مورد است؛ بعضی‌ از آن‌ها، معذب‌کننده و بعضی دیگر تحقیرکننده.

تا به حال در شرکت‌های مختلفی کار کرده‌ام و در مصاحبه‌های کاری بسیار زیادی شرکت کرده‌ام. به طور کلی مصاحبه رفتن، برایم شبیه به یک نیرو محرکه است. متوجه می‌شوم کارفرمایان به دنبال چه مهارت‌هایی هستند و چه چیزهایی به اصطلاح «ترند» شده است که به سراغشان بروم. به نوعی، معاشرت و ایجاد ارتباط با آدم‌های جدید نیز به حساب می‌آید و مرا به چالش می‌کشد؛

اما تا اینجای کار، به این نتیجه رسیده‌ام که اکثر محیط‌های کاری آنچنان آش دهان‌سوزی نیستند. مکررا شاهد این موضوع بودم که در ابتدا همه چیز را خوب جلوه می‌دهند. از اهداف و دستاوردهایشان می‌گویند و وعده اختیارات و امکاناتی را می‌دهند که قرار است به شما داده شود.

بعد از مدتی همه چیز رنگ می‌بازد و باطن واقعی آن، کم کم شروع به آشکار شدن می‌کند.

بله درست است، شرایط اقتصادی اوضاع را سخت و پیچیده کرده است. هر چند وقت یک بار، طوفانی در خاورمیانه می‌وزد و همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد اما معتقدم اگر بنیان کاری درست گذاشته شود تا حد زیادی در برابر چنین مشکلاتی ضدضربه خواهد بود.

«خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج»

جای تعجب است که چرا اکثر کارفرمایان اهمیت منابع انسانی را نمی‌دانند. برای فعالین حوزه محتوا، مشکل دوچندان است. شرکت‌ها شعار می‌دهند: «محتوا پادشاه است.» اما این جمله را باور ندارند. به همین دلیل جایگاه بخش تولید محتوا نسبت به اکثر بخش‌ها متزلزل‌تر است. با این حال، فرصت آزادکاری (فریلنسری) و پروژه‌ای کار کردن در این حوزه مهیاست. از آن بهتر، کارآفرین بودن است: رهبری گروه کوچکی که بعد از مدتی بزرگ و بزرگتر شود. رهبری گروه با پذیرفتن صندلی ریاست متفاوت است. آن‌ها به تو اعتماد کرده‌اند و وقتشان را در اختیارت قرار داده‌اند تا با هم به مقصد برسید. قطعا این کار، ریسک بالایی دارد. راه پر از دست‌انداز ومانع است و از همه سخت‌تر، نگاه‌های سرزنش‌آمیز دوستان و نزدیکان است اما همان‌طور که حافظ گفته است:

«در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم                 سرزنش‌ها گر کند خار مغیلان غم مخور»

سوال: شما چه تجربه‌ای از مصاحبه دارید؟